funkcja: międzynarodowy konkurs na Muzeum Historii Polski w Warszawie

lokalizacja: Warszawa

inwestor: Miasto Warszawa

data: czerwiec 2009

zakres: projekt koncepcyjny

powierzchnia użytkowa: 19200 m²

autor: Tomasz Głowacki

zespół: Katarzyna Rybczyńska, Agnieszka Śliwińska, Sylwester Duda, Paweł Wróblewski, Marta Wierzbicka, Kamil Rusinek, model: Łukasz Jagoda

 

​

Nowoprojektowana kubatura MHP jest w tym układzie instrumentem naprawczym i spajającym. Funkcja muzealna rozlewa się pod powierzchnią terenu, zawisa nad Trasą Łazienkowską i wrasta w Skarpę Wiślaną. Nie jest kładką przewieszoną nad przepaścią, ale rozległym płaskowyżem poprzecinanym kanionami przejść, spajających wiele istniejących dróg i osłaniającym sąsiedztwo od negatywnego wpływu trasy: hałasu i spalin. Neutralny budynek nie eksponuje fasad zewnętrznych. W części podziemnej ich funkcję pełni wewnętrzna szklana elewacja usytuowana po obu stronach Trasy Łazienkowskiej. Muzeum nie ucieka od problemu bliskości drogi, nie próbuje go zatuszować, ale otwiera się na nią największym przeszkleniem. Kontakt z ciągłym nurtem jadących pojazdów uwspółcześnia charakter projektowanego obiektu, przekształca je w pulsujący organizm, którego życie i zmiany możemy śledzić w pędzie codzienności.

​

Na powierzchni fasadę wytycza niski mur symetryczny do budynku biblioteki i wraz z nim flankujący plac wzdłuż Osi Stanisławowskiej. Przywrócenie placu, a tym samym odrodzenie zabytkowej osi wiąże się z wycinką młodych drzew zasłaniających fasadę wejściową Zamku oraz uporządkowaniem i dodrzewieniem szpalerów na jego skrzydłach. Poza uwarunkowaniami wynikającymi z przebiegu osi, architektura muzeum wywodzi się z ruchu i połączeń. Jej znakiem rozpoznawczym są ciągi komunikacyjne rozcinające wierzchnią warstwę budynku. Prowokują one podziały funkcjonalne i stanowią o konstrukcji MHP.